H χθεσινή τρομοκρατική επίθεση, κατάφερε και δολοφόνησε ένα σημαντικό μέρος μίας από τις πιο διάσημες συντακτικές ομάδες – συμπεριλαμβανομένων πέντε από τους πιο δημιουργικούς καλλιτέχνες και σκιτσογράφους που συμμετείχαν στην σατιρική εφημερίδα, έναν οικονομολόγο που συχνά οι κριτική του ματιά αποτυπωνόνταν έντονα στα Μέσα Ενημέρωσης καθώς και δύο αστυνομικούς που είχαν αναλάβει σε μόνιμη βάση
H χθεσινή τρομοκρατική επίθεση, κατάφερε και δολοφόνησε ένα σημαντικό μέρος μίας από τις πιο διάσημες συντακτικές ομάδες – συμπεριλαμβανομένων πέντε από τους πιο δημιουργικούς καλλιτέχνες και σκιτσογράφους που συμμετείχαν στην σατιρική εφημερίδα, έναν οικονομολόγο που συχνά οι κριτική του ματιά αποτυπωνόνταν έντονα στα Μέσα Ενημέρωσης καθώς και δύο αστυνομικούς που είχαν αναλάβει σε μόνιμη βάση την φύλαξη των γραφείων της Charlie Hebdo. Το πολιτικό έγκλημα (όπως ο Ζάν Λυκ Μελανσόν το χαρακτήρισε), έχει χτυπήσει την καρδιά της Γαλλικής Δημοκορατίας. Κάποιοι μιλούν για μία «Γαλλική11η Σεπτεμβρίου». Παρά ταύτα, με δολοφονική ακρίβεια έγινε στόχος η κριτική κοινή γνώμη, η ελευθερία των διανοούμενων και των καλλιτεχνών άλλα και ολόκληρη η παράδοση που επηρέασε γενιές (για παράδειγμα, ένας από τους σκιτογράφους οργάνωνε για χρόνια ένα πολύ δημοφιλές παιδικό πρόγραμμα στην τηλεόραση). Το Charlie Hebdo, δεχόταν απειλές εδώ και καιρό, ειδικά από τότε που είχε δημοσιεύσει σκίτσα για τον Μωάμεθ.
Η γαλλική κοινωνία συνολικά είναι βαθύτατα ταραγμένη. Η άκρως συμβολική δολοφονία και τρομοκρατική επίθεση την χτύπησε στο σύνολό της. Είναι η σοβαρότερη επίθεση από τον Αλγερινό Πόλεμο, δηλαδή εδώ και 50 χρόνια. Έπληξε καίρια τις αξίες του πολιτεύματος και της Δημοκρατίας. Ουσιαστικά, όλες οι πολιτικές δυνάμεις κάνουν έκκληση σε εθνική ενότητα ενάντια στην βαρβαρότητα. Ο Ολάντ καθιέρωσε την ημέρα της επίθεσης ως εθνική ημέρα, σε σύνολο μόλις τεσσάρων τέτοιων ημερών κατά την διάρκεια της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Όλες οι πλευρές της Αριστεράς καλούν σε πορείες την Κυριακή.
Η πρόκληση με την οποία είναι αντιμέτωπη η Γαλλική κοινωνία, είναι η αποτροπή περαιτέρω διαίρεσης και μίσους, καθώς και η εναντίωση στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία. Μόνο η Λε Πεν προκαλεί σκόπιμα, δίνοντας έμφαση στον Ισλαμικό χαρακτήρα της επίθεσης και όχι στην τρομοκρατία και την βαρβαρότητα. Η γαλλική κοινωνία αντέδρασε θαυμάσια και με έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο την ημέρα των δολοφονιών. Ο ρατσισμός και το μίσος δεν ήρθαν τελικά στο προσκήνιο. Αντιθέτως, σε πολλές πόλεις σε όλη την χώρα, πάνω από 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αυτθόρμητα σε πλατείες για να πουν όχι στην Βαρβαρότητα, ότι δεν φοβόμαστε και ότι υπερασπιζόμαστε από κοινού, ανεξάρτητα από το που προερχόμαστε, τις διαφορετικές απόψεις, την δημιουργικότητα και την δημοκρατία στην χώρα μας.