Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι από την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, μεταξύ άλλων, συμμετείχαν στο συνέδριο για το “Plan B”, που διοργανώθηκε στις 19-21 Φεβρουαρίου στη Μαδρίτη. Στο συνέδριο συζητήθηκαν οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι εναλλακτικές δυνατότητες που έχουν οι οργανώσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, για να αλλάξουν τη νεοφιλελεύθερη πορεία της ΕΕ. Συζητήθηκαν, επίσης, οι δυνατότητες αλλαγής και μετασχηματισμού της ΕΕ. Πάνω από 3000 άνθρωποι ήταν παρόντες στο κλείσιμο που έγινε την Κυριακή.
Κύριοι στόχοι του συνεδρίου ήταν:
· Ο αγώνας κατά του μηνύματος ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» μετά την επιβολή του τρίτου μνημονίου στην Ελλάδα,
· Η επίλυση κάποιων διαφορών αναφορικά με το ενδεχόμενο ρήξης με τους θεσμούς και τις συνθήκες της ΕΕ, με στόχο την ενίσχυση των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς ενάντια στους μελλοντικούς εκβιασμούς της Τρόικας,
· Η βελτίωση του συντονισμού των κοινωνικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη και η προώθηση των πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων,
· Η δημιουργία ενός διεθνιστικού κινήματος ικανού να αντιμετωπίσει την Τρόικα και τους εκβιασμούς της.
Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν σε επτά άξονες: το χρέος, το νόμισμα, το διεθνές εμπόριο, τη μετανάστευση, το φεμινισμό, την κοινωνική και εργασιακή προστασία και την προστασία του περιβάλλοντος. Η συμμετοχική συζήτηση αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη και πετυχημένη για την εξαγωγή των συμπερασμάτων, τα οποία δημοσιεύονται εδώ (σύντομα και σε αγγλική μετάφραση):
http://planbeuropa.es/wp-content/uploads/2016/02/Resumen-Ejecutivo-1-1.pdf http://planbeuropa.es/wp-content/uploads/2016/02/Ejes-pol%C3%ADticos.pdf
Επίσης, το συνέδριο ενέκρινε ένα κάλεσμα, κύρια πρόταση του οποίου είναι η διοργάνωση μιας Πανευρωπαϊκής Ημέρας Δράσης στις 28 Μαϊου.
Το βασικό μήνυμα που αντλήθηκε από τη διεξαγωγή των εργαστηρίων και των συζητήσεων ήταν ότι η ΕΕ είναι αντιδημοκρατική και ότι οι ευρωπαίοι χρειάζονται μια κοινή στρατηγική προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον εκβιασμό και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Τρόικας.
Οι περισσότεροι σύνεδροι συμφώνησαν ότι είναι απαραίτητο να οργανωθεί ένα πανευρωπαϊκό κίνημα και να ενοποιηθούν οι αγώνες που διεξάγονται σε όλη την Ευρώπη με στόχο την αλλαγή της κατάστασης. Διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις αναφορικά με τη δυνατότητα αλλαγής των ευρωπαϊκών θεσμών.
Οι ευρωπαίοι δεν δέχονται να γίνουν άλλες θυσίες για ένα νόμισμα που καταστρατηγεί κάθε δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου. Θεωρούν καθήκον και δέσμευσή τους να καταστρώσουν ένα σχέδιο που θα τους δώσει τη δυνατότητα, όταν βρεθούν στην κυβέρνηση, να υπερασπιστούν τον κόσμο από το ευρώ και/ή τη ρευστότητα, τα οποία αντιλαμβάνονται ως όπλα που στρέφονται εναντίον τους. Είπαν ότι δεν θα ανεχτούν μια επανάληψη του πραξικοπήματος του περασμένου καλοκαιριού εναντίον της Ελλάδας. Και ότι είναι πρόθυμοι να παλέψουν για τα δικαιώματά τους.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι χρειαζόμαστε μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της αντίστασης στη λιτότητα. Μια Ευρώπη που δρα προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας, μια Ευρώπη δημοκρατική που καταδικάζει τον ρατσισμό.