Στις 3 και 4 Ιουνίου, περίπου 1000 άτομα συγκεντρώθηκαν στη Βιέννη για το συνέδριο “Aufbruch” («ξεκίνημα»), με την ελπίδα να δημιουργήσουν ένα κίνημα που, όπως και να ονομαστεί, θα μπορέσει να λειτουργήσει ως μια νέα ομπρέλα για την αυστριακή αριστερά και ως πρόκληση και εναλλακτική λύση απέναντι στον αντικοινωνικό και δεξιό χαρακτήρα της αυστριακής πολιτικής σκηνής, ευθύς αμέσως.
Η εκδήλωση σημείωσε επιτυχία γιατί συγκέντρωσε, εκτός από τους 1000 συμμετέχοντες, πολύ περισσότερους ακροατές από ότι αναμενόταν και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ανάλογη συγκέντρωση της αριστεράς από την εποχή του Αυστριακού Κοινωνικού Φόρουμ, το 2003.
Το transform! europe μαζί με το transform! Αυστρίας παραβρέθηκαν στο συνέδριο με ένα τραπεζάκι και αφίσες για το ετήσιο βιβλίο.
Η διοργάνωση και εποπτεία της εκδήλωσης ήταν πολύ επαγγελματικές, γεγονός το οποίο ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό, γιατί δεν υπήρχαν μεγάλες οργανώσεις από πίσω. Καρδιά της οργάνωσης ήταν ανεξάρτητα άτομα, προερχόμενα από διάφορες οργανώσεις και μέλη του αριστερού μπλογκ “Mosaik” (Μωσαϊκό), που ιδρύθηκε το 2015 από αριστερούς πανεπιστημιακούς και ακτιβιστές. Έκαναν τέσσερις προπαρασκευαστικές συναντήσεις, (Ratschlag) με εκατό άτομα περίπου η καθεμιά, οι οποίες κατέληξαν σε ένα συνεδριακό κάλεσμα.
Το κοινό του συνεδρίου προερχόταν από πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κινήματα, οργανώσεις και πολιτικά φάσματα. Μπορούσες να δεις μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστρίας (KPÖ), τροτσκιστικών οργανώσεων, μέλη του ATTAC, πολλά μέλη κομματικών νεολαιών όπως της νεολαίας των Πρασίνων ή των Σοσιαλιστών, αλλά και πολλούς/ές ανεξάρτητους/ες που δεν ανήκαν σε καμιά πολιτική οργάνωση. Το ακροατήριο ήταν διαφόρων ηλικιών και προερχόταν από όλες τις περιοχές της Αυστρίας, παρότι η πλειοψηφία κατοικούσε μάλλον στη Βιέννη, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας ήταν σίγουρα μικρότερος από αυτόν που απαντάται συνήθως σε συγκεντρώσεις της αριστεράς.
Αντιμέτωποι με την πολιτική κατάσταση
Οι διοργανωτές αποφάσισαν να δώσουν στην εκδήλωση –και στη μελλοντική καμπάνια- το όνομα «Aufbruch» (που μεταφράζεται, αδρά, ως αποχώρηση από το παλιό, προς το νέο), όχι μόνο λόγω της στατικής και περιθωριοποιημένης εικόνας που παρουσιάζει η αυστριακή αριστερά, αλλά γιατί, όπως επισήμαναν πολλοί ομιλητές, η πολιτική στην Αυστρία –μαζί με την πολιτική στην Ευρώπη- είναι σε καμπή. Οι πολλαπλές κρίσεις (η πραγματική, η κατασκευασμένη ή η φαντασιακή) εκδηλώνονται πολιτικά μέσω πολύ διαφορετικών απαντήσεων. Στην Αυστρία, όλες οι απαντήσεις έχουν –δυστυχώς- κυριαρχηθεί από έναν ρατσιστικό, μισογύνικο, νεοφιλελεύθερο, κοινωνικά συντηρητικό και αντιδραστικό πολιτικό λόγο, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές, όπου με μόνο 36.000 ψήφους διαφορά, αποκλείστηκε ο δεξιός εξτρεμιστής υποψήφιος του FPÖ.
Ως εκ τούτου, το Aufbruch μπορεί να εκληφθεί ως μια απόπειρα πρόταξης του κοινωνικού σε οποιασδήποτε ανάλυση ή προτεινόμενη λύση απέναντι σε αυτές τις κρίσεις. Οι παρευρισκόμενοι/ες μίλησαν για το πώς το δεξιό FPÖ απευθύνεται στους φόβους και τις ανασφάλειες που πηγάζουν από τις ανισότητες, τους αποκλεισμούς και τις αδικίες που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη, αντιδραστική πολιτική, η οποία παρουσιάζεται ως μονόδρομος. Στο πλαίσιο αυτό, οι ομιλητές άσκησαν κριτική στα κυβερνόντα κόμματα, ιδιαίτερα στους σοσιαλδημοκράτες. Οι ομιλητές του συνεδρίου παρουσίασαν εναλλακτικές λύσεις και απηύθυναν κάλεσμα για «παραμερισμό των διαφορών» και τη δημιουργία μιας κοινής αριστερής, αντικαπιταλιστικής πλατφόρμας. Επιπλέον, ήταν σαφής η ταξική τοποθέτηση πολλών από αυτούς, ενώ διατυπώθηκε επανειλημμένα η πρόταση για «εγκατάλειψη του δοκιμαστικού σωλήνα» του εικοτολογικού, αυτοαναφορικού πολιτικού λόγου.
Αποτέλεσμα του συνεδρίου
Διατυπώθηκαν κάποιες κριτικές σχετικά με τη διαφάνεια και τη δημοκρατικότητα της διαδικασίας που προηγήθηκε του συνεδρίου και το ίδιο το συνέδριο, καθώς και επικρίσεις για την υποβάθμιση της σημασίας του ρατσισμού, ο οποίος έχει ριζώσει βαθιά στην πολιτική κουλτούρα και τους νόμους της Αυστρίας.
Ένα πρακτικό αποτέλεσμα του συνεδρίου ήταν η δημιουργία τοπικών ομάδων (οι οποίες είχαν, εν μέρει, αυτοοργανωθεί ήδη από πριν), καθώς και οργανωτικών (για τη χρηματοδότηση, το συντονισμό της καμπάνιας κ.ά.) και θεματικών ομάδων (υγεία, πλούτος, κ.ά.). Οι ομάδες αυτές θα είναι υπεύθυνες για συγκεκριμένες θεματικές δράσεις στις περιοχές τους, αλλά θα συμμετάσχουν και σε μια μεγάλη κοινή δράση/ημέρα διαμαρτυρίας που θα γίνει προσεχώς, σε όλη την Αυστρία. Οι ομάδες θα διορίσουν εκπροσώπους σε μια επιτροπή η οποία θα εκλέξει ένα διοικητικό συμβούλιο, με κυλιόμενα μέλη.
Προς το παρόν, γίνονται τοπικές συναντήσεις σχεδόν καθημερινά και το κλίμα είναι ανερχόμενο. Η πρώτη καμπάνια του Aufbruch θα έχει τον τίτλο: “Wir können uns die Reichen nicht mehr leisten!” (Δεν αντέχουμε άλλο τους πλούσιους!). Το αν αυτό το σχήμα καταφέρει να αποτελέσει μια διευρυμένη προεκλογική συμμαχία, σε μια από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου η αριστερά δεν εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο, μένει να αποδειχθεί.
Μετάφραση: Καλλιόπη Αλεξοπούλου