Εδώ και αρκετά χρόνια, η απάντηση της ΕΕ απέναντι στην κρίση ήταν η λιτότητα, οι επιθέσεις στα κοινωνικά δικαιώματα, καθώς, επίσης, και μια πληθώρα νέων νόμων που εξουσιοδοτούσαν μη εκλεγμένους αξιωματούχους της Επιτροπής να επηρεάζουν τις οικονομικές πολιτικές, μέσω τεχνοκρατικών και βαθιά αντιδημοκρατικών διαδικασιών. Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, είμαστε όλοι. Υπάρχουν μικρές αναλαμπές αμυδρής ελπίδας εδώ και εκεί, αλλά υπάρχει επίσης η επιτακτική ανάγκη να εμφανιστεί ένα ευρωπαϊκό κίνημα ώστε να το αντιπαλέψει αυτό και να υλοποιήσει μια εναλλακτική πολιτική. Η επιτακτική ανάγκη για αλλαγή κατεύθυνσης εκφράστηκε σε ένα συνέδριο που διοργανώθηκε στις Βρυξέλλες, από το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών, σε συνεργασία με το Διεθνικό Ινστιτούτο για να συζητήσουν το θέμα “ΕΕ στην κρίση: Ανάλυση, Αντίσταση και εναλλακτικές λύσεις για την Ευρώπη των πολυεθνικών, βλέπε: http://www.corporateeurope.org/eu-crisis-analysis-resistance-and-alternatives-corporate-europeΠερίπου 250 ακτιβιστές από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων συνδικαλιστών, περιβαλλοντολόγων, οικονομολόγων και οργισμένων πολιτών, καταδίκασαν την Συνθήκη Λιτότητας ως μια επίθεση κατά των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, υποστηρίζοντας μια δήλωση που προέτρεπε σε ριζική αλλαγή πορείας. Προς υποστήριξη αυτού του αιτήματος, δημιουργήθηκε ένα νέο πανευρωπαϊκό δίκτυο για να αντιταχθεί στη Συνθήκη και να οργανώσει την εκστρατεία εναντίον άλλων μέτρων στο πλαίσιο του αυταρχικού νεοφιλελεύθερου μοντέλου που έχει επιβληθεί από τις Βρυξέλλες αυτή τη στιγμή.
Το δίκτυο πρόκειται να κάνει κατά βάση δύο πράγματα,
Πρώτον, θα συνεχίσει και θα εμβαθύνει τη συζήτηση για τη στρατηγική και τις εναλλακτικές λύσεις, για κοινή χρήση της ανάλυσης. Το συνέδριο κατέδειξε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει πραγματικά μια στερεή βάση για συνεννόηση μεταξύ των κοινωνικών κινημάτων, με λίγο περισσότερη δουλειά, αν υπάρξει επιδέξιος χειρισμός της κατάστασης. Η ανάγκη να δοθεί μια πιο ξεκάθαρη πολιτική απάντηση, για την αντιμετώπιση του ευρέως διαδεδομένου μύθου, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, εκφράστηκε επανειλημμένα στο συνέδριο.
Δεύτερον, θα αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας να ενισχυθεί η πανευρωπαϊκή αντίσταση των κοινωνικών κινημάτων απέναντι στο αναδυόμενο καθεστώς αυταρχικής οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, που βρίσκεται υπό κατασκευή από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης.
Η σύνοδος του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών δεν είναι παρά ένα ελπιδοφόρο σημάδι της αυξανόμενης αντίστασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο ενάντια στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης από την ΕΕ. Το συνέδριο έδειξε ότι υπάρχουν ελπιδοφόρες προσπάθειες για την οικοδόμηση Ευρωπαϊκής σύγκλισης αυτή τη στιγμή – οι περισσότερες (αν όχι όλες) από τις οποίες είναι συμπληρωματικές. Το ίδιο έγινε και με την Εναλλακτική Σύνοδο Κορυφής, που διοργανώθηκε από πολλούς φορείς, με την Κοινή Κοινωνική Συνδιάσκεψη και το Φλωρεντία + 10 στην Ιταλία.
Ας ελπίσουμε ότι, μέχρι το τέλος αυτού του έτους, δεν θα έχουμε μόνο χιλιάδες πρωτοβουλίες, εκατοντάδες διαμαρτυρίες, δεκάδες συνασπισμούς, αλλά ακόμη και ένα πραγματικό ευρωπαϊκό κίνημα για μια κοινωνική Ευρώπη που μπορεί να κάνει τη διαφορά στα επόμενα χρόνια.