Οι ‘Wien Anders’ (« Η Βιέννη Αλλιώς»), μια αριστερή συμμαχία αυστριακών κομμάτων με επιρροές από τη νέα Ευρωπαϊκή Αριστερά, είχαν τη φιλοδοξία να μπουν στο τοπικό Κοινοβούλιο της Βιέννης. Μπορεί άραγε η εμπειρία τους να συγκριθεί με εκείνη των Podemos;
Στις 11 Οκτωβρίου, η πόλη της Βιέννης εξέλεξε νέο δημοτικό συμβούλιο. Έχουν γραφτεί και θα συνεχίσουν να γράφονται πολλά για την άνοδο της ακροδεξιάς και τις προσπάθειές της να μπει στην τοπική κυβέρνηση της μεγαλύτερης πόλης της Αυστρίας. Ωστόσο, λίγη προσοχή έχει δοθεί στις προσπάθειες των Wien Anders (WA), μιας αριστερής συμμαχίας κομμάτων, να κερδίσουν το 5% των ψήφων που είναι απαραίτητες για να μπουν στο τοπικό Κοινοβούλιο της Βιέννης.
Μπορεί η εμπειρία των WA να συγκριθεί με αυτήν των Podemos; Η ισπανική πολιτική κουλτούρα είναι τελείως διαφορετική από εκείνη της Αυστρίας. Η Ισπανία έχει τους περισσότερους διαδηλωτές από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Το 2006, 16% των Ισπανών δήλωναν ότι είχαν συμμετάσχει σε κάποια νόμιμη διαδήλωση. Στην Αυστρία, αντιθέτως, μόνο 8% δήλωσαν κάτι τέτοιο. Και ενώ στην Ισπανία μόνο το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό του 2% των ερωτηθέντων είπαν ότι ανήκουν σε κάποιο πολιτικό κόμμα, στην Αυστρία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 11%.
Από την άλλη, η Αυστρία είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη των 15 που δεν διαθέτει στο Εθνικό της Κοινοβούλιο κάποιο κόμμα το οποίο να συγκλίνει με την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Το ίδιο ισχύει και για τη Βιέννη, το τοπικό Κοινοβούλιο της οποίας αποτελείται από τους Πράσινους, τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Συντηρητικούς και την ακροδεξιά.
Και οι Podemos και οι WA προσπάθησαν να χαράξουν προγράμματα που να ξεχωρίζουν στην πολιτική σκηνή της χώρας τους. Οι Podemos αρχικά παρουσιάστηκαν ως ανοιχτό και διάφανο κόμμα και ως εργαλείο δημοκρατικής ενδυνάμωσης. Όταν ζητήθηκε από μέλη των Podemos να προσδιορίσουν το κόμμα τους με τρεις λέξεις, εκείνοι εστίασαν κυρίως σε οργανωτικά χαρακτηριστικά του. Οι τρεις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο ήταν «συμμετοχή», «διαφάνεια» και «δημοκρατία» (‘participación’, ‘transparencia’ and ‘democracia). Όταν ζητήθηκε το ίδιο από ακτιβιστές των WA, εκείνοι εστίασαν σε χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν με την ασκούμενη πολιτική. Οι λέξεις «αριστερά» και «κοινωνικός» (‘links’ και ‘sozial’) ήταν μακράν οι πιο επαναλαμβανόμενες.
Οι PODEMOS όπως τους προσδιορίζουν οι ακτιβιστές τους
Οι WIEN ANDERS όπως τους προσδιορίζουν οι ακτιβιστές τους
Οι Podemos είχαν εύκολη και συνεχή πρόσβαση στα μαζικά ΜΜΕ, ειδικά στην τηλεόραση. Οι WA, αντιθέτως, πάλεψαν για να προσελκύσουν την προσοχή των ΜΜΕ και να αποκτήσουν κάποια δημοσιότητα. Οι ακτιβιστές των WA ήξεραν τη δυσκολία και, γι’ αυτό, έκαναν οι ίδιοι την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος, ζωντανά στο δρόμο, προκειμένου να τους γνωρίσουν οι ψηφοφόροι.
Η Τζουλιάνα Οκροπιρίντσε (22 ετών), υποψήφια στις εκλογές, αναμίχθηκε πολύ σε αυτή την εκστρατεία. Μπορούσε να περνά πέντε-έξι ώρες στους δρόμους, μιλώντας με τον κόσμο για τους WA. Οι ικανότητές της να συνθέτει τις απόψεις και προσεγγίσεις των διαφόρων κομμάτων που συγκροτούσαν τη συμμαχία αποδείχθηκαν εξαιρετικά χρήσιμες. Οι ικανότητές της διαφέρουν πλήρως από εκείνες του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που έχει το χάρισμα να γίνεται πολύ πειστικός στην τηλεόραση, δεν έχει όμως τη γλυκύτητα της Τζουλιάνα.
Τελικά, οι Wien Anders κέρδισαν μόνο 1.1% των ψήφων και δεν κατάφεραν να μπουν στου τοπικό Κοινοβούλιο της Βιέννης. Όμως, όπως είπε κάποτε ο Υποδιοικητής Μάρκος, «ο αγώνας είναι σαν τον κύκλο: μπορείς να τον ξεκινήσεις από οποιοδήποτε σημείο, αλλά δεν τελειώνει ποτέ». Στην Αυστρία, η αριστερά πήρε τα μαθήματά της και έχουμε ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία, ώστε να πάρουμε το Εθνικό Κοινοβούλιο σαν θύελλα. Τότε, θα πρέπει να βρούμε τη μέση οδό ανάμεσα σε μια καθαρά ιδεολογική θέση και σε νέες μορφές πολιτικής.