«Για μια διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης, για μια διαφορετική Ευρώπη»
no-fiscal-treaty.org
Άνοιξη 2012. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τρέχουν από Σύνοδο Κορυφής σε Σύνοδο Κορυφής, προκειμένου να σώσουν το ευρώ. Ο Κίτρινος Τύπος λοιδορεί τους Έλληνες. Ο αγώνας για μια απάντηση στην κρίση εντείνεται δραματικά, Μια αυταρχική-νεοφιλελεύθερη συμμαχία των επιχειρηματικών λόμπι, του χρηματοπιστωτικού τομέα, της Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της γερμανικής κυβέρνησης και άλλων εξαγωγικών χωρών ελπίζει πως από τις αρχές του 2013 το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας που μόλις διαμορφώθηκε στις Βρυξέλλες θα εγκριθεί από τα εθνικά κοινοβούλια από τις αρχές του 2013. Το Σύμφωνο διαμορφώνει μια αντικοινωνική πολιτική περικοπών και θεσπίζει ποινές για τις χώρες που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική. Έτσι, περιορίζεται ακόμη περισσότερο η δημοκρατική αυτοδιάθεση των λαών. Είναι η στιγμή της κορύφωση της αυταρχικής τάσης που κυριαρχεί στην Ευρώπη.
Δεν ανεχόμαστε άλλο αυτές τις αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές και τη ρατσιστική συκοφαντική εκστρατεία εναντίον του λαού της Ελλάδα. Αντί για αυτά, πρέπει να μιλήσουμε για τις απάνθρωπες συνέπειες αυτών των πολιτικών. Να μιλήσουμε για την αυταρχική στροφή της Ευρώπης και τους χαμηλούς γερμανικούς μισθούς ως αιτία της κρίσης. Να μιλήσουμε για τις μεγάλες περιουσίες των λίγων προνομιούχων που έχουν μείνει ανέγγιχτες και για τα βάσανα των πολλών. Να μιλήσουμε για το θαυμασμό μας για την αντίσταση και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού. Να απαιτήσουμε τα αυτονόητα: την πραγματική δημοκρατία και μια ζωή με αξιοπρέπεια για όλους – στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Η κρίση στην Ευρώπη είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτήν βρίσκεται μια βαθιά δομική κρίση του ίδιου του καπιταλισμού. Οι όγκοι κεφαλαίου που κυνηγούν κέρδη είναι πολύ μεγάλοι, αλλά η απόδοση των επενδύσεων είναι χαμηλή. Υπάρχει πάρα πολύς ανταγωνισμός και οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Το μοντέλο ανάπτυξης που βασιζόταν στο κέρδος και οι κερδοσκοπικές φούσκες απλώς καθυστέρησαν το μεγάλο ξέσπασμα της κρίσης. Τώρα, η αυταρχική νεοφιλελεύθερη συμμαχία εφαρμόζει μια πιο ριζοσπαστική εκδοχή των ίδιων πολιτικών: κοινωνικοποιούν τις ζημίες που προέκυψαν λόγω της κερδοσκοπίας μέσω της μόνιμης εξυπηρέτησης του χρέους από τους μισθωτούς. Θέλουν να αυξήσουν την απόδοση των επενδύσεων μέσω της επισφαλούς απασχόλησης, των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, του περιορισμού του κράτους πρόνοιας, και τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι συνέπειες είναι έντονες, και τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα προδιαγράφουν τα όσα θα γίνουν ή γίνονται ήδη στην υπόλοιπη Ευρώπη: μαζική ανεργία, εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, κατάρρευση συστημάτων υγείας, αύξηση των ψυχικών ασθενειών και μείωση του προσδόκιμου ζωής.
Μέτρα όπως αυτά μπορούν να υλοποιηθούν μόνο με αυταρχικά μέσα. Το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή το 1973, τα προγράμματα του ΔΝΤ στα αφρικανικά κράτη στη δεκαετία του ογδόντα, και οι μεταρρυθμίσεις στην Ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, ήταν οι ιστορικά πρόδρομοι του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και του «δόγματος του σοκ». Κοινωνικές και των δημοκρατικές κατακτήσεις αγώνων με πολλά θύματα θα πρέπει να εξαλειφθούν ταχύτατα, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα χρέη θα εξυπηρετούνται και τα ποσοστά κερδών θα αυξάνονται. Στην Ιταλία και την Ελλάδα, μη εκλεγμένες κυβερνήσεων τεχνοκρατών χρησιμοποιούν κλομπς, δακρυγόνα και κανόνια νερού και να επιβάλουν τις μειώσεις που υπαγορεύονται από ανδροκρατούμενες ομάδες «ειδικών» σε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Βερολίνο. Το Σύμφωνο και το σύνολο των διαταγμάτων για την «οικονομική διακυβέρνηση» δίνουν όλο και περισσότερη δύναμη σε οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι οποίοι λειτουργούν χωρίς δημοκρατικό έλεγχο. Για να αποφύγει τη δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων, ενδεχομένως αντίθετων με τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, το Σύμφωνο ενισχύει τη δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών μέσω ενός μηχανισμού προστίμων που θα πρέπει να καταβάλλονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως και στην Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, οι σοβινιστικές και φασιστικές δυνάμεις κερδίζουν επιρροή στην Ουγγαρία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και αλλού. Μένοντας τυφλή απέναντι στα μαθήματα της Ιστορίας, η γερμανική κυβέρνηση, με την αδιάλλακτη πολιτική λιτότητας, κάνει τις αντιδραστικές απαντήσεις στην κρίση όλο και πιο ισχυρές και πιθανές.
Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι περνούν στην αντεπίθεση ενάντια σε αυτές τις πολιτικές, από την Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, μέχρι την πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο και από την Πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης, στην Πλατεία Ζουκότι στη Νέα Υόρκη. Οι ενώσεις προσφύγων και μεταναστών εργαζομένων σε όλο το μήκος των τα εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης αποτελούν μέρος αυτών των αγώνων για τη διεκδίκηση μια καλής ζωής. Οι αγώνες πρέπει να διεξάγονται διεθνώς και ειδικά στα κέντρα της αυταρχικής νεοφιλελεύθερης συμμαχίας, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο. Για όλους αυτούς του λόγους, καλούμε τον κόσμο να συμμετάσχει στις επόμενες διαμαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ημέρας Δράσης στις 31 Μαρτίου, την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης στις 12 Μαΐου, και τη διεθνή κινητοποίηση στην Φρανκφούρτη στις 17 – 19 Μαΐου. Διεκδικούμε μια εναλλακτική λύση για την κρίση:
• Καμία κύρωση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, να ακυρώσουμε το σύνολο της νομοθεσίας της ΕΕ για την «Οικονομική Διακυβέρνηση»
• Ακύρωση του δημόσιου χρέους, εισαγωγή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, κοινωνικοποίηση των τραπεζών
• Ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου από πάνω προς τα κάτω με ένα νέο φορολογικό σύστημα
• Επέκταση των κοινωνικών υποδομών και μετασχηματισμός της οικονομίας με ένα πρόγραμμα κοινωνικών και περιβαλλοντικών επενδύσεων
• Μείωση των ωρών εργασίας
• Ριζικός εκδημοκρατισμός της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα
• Τερματισμός της ρατσιστικής πολιτικής της Ευρώπης – Φρουρίου, άδειες παραμονής και νομικό καθεστώς για όλους.
Λέμε όχι στην αυταρχική νεοφιλελεύθερη ΕΕ των λίγων και καλούμε σε αγώνες για μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική ΕΕ των πολλών!