Η πρόσφατα εκλεγμένη δεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του δόγματος “νόμος και τάξη”.
ις τελευταίες εβδομάδες στην Ελλάδα, κυρίως στην Αθήνα, αντιμετωπίζουμε ένα κύμα αστυνομικής καταστολής με πολλά καθημερινά περιστατικά που αποκαλύπτουν έναν από τους στρατηγικούς στόχους της δεξιάς κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας: αυταρχισμός, φόβος και φίμωση της Αριστεράς. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως η Δεξιά έχει παραδοσιακά χρησιμοποιήσει την αστυνομική και κρατική καταστολή για να ελέγξει την όποια προοδευτική και ριζοσπαστική κοινωνική αντίδραση, όπως επίσης και να δοκιμάσει την οργανωμένη δράση της πολιτικής Αριστεράς. Και είναι αλήθεια, πως η αστυνομία στην Ελλάδα έχει πάντα υπάρξει ένα σώμα βαθυά αντιδημοκρατικό, βίαιο, και εμποτισμένο από την πιο συντηρητική, εθνικιστική και ακροδεξιά πολιτική ιδεολογία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Παρόλ’ αυτά, είναι πάντα αναγκαίο για την Αριστερά να είναι ικανή να αναλύει τις πολιτικές και ιδεολογικές στροφές, δίχως να κάνει επιφανειακές ιστορικές συγκρίσεις ή επιπόλαιες προβλέψεις.
Μέσα σε τρεις εβδομάδες, μια νέα εκλεγμένη κυβέρνηση αποφάσισε να εξαπολύσει κατά μέτωπον επίθεση σε φοιτητές/τριες πανεπιστημίου που βρίσκονταν στους δρόμους για σχεδόν δύο μήνες εξαιτίας μιας νέας μεταρρύθμισης προωθούμενης από την κυβέρνηση, η οποία ενισχύει την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Καθοδηγούμενοι από τον φόβο πιθανής κλιμάκωσης του κινήματος την παραμονή της επετείου της Εξέγερσης του Πουλυτεχνείου, η Σύγκλητος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), απόφασισε λόκ άουτ λίγες μέρες πριν την 17η Νοέμβρη. Οι φοιτητές/τριες αντιστάθηκαν και προσπάθησαν να επανακαταλάβουν το πανεπιστήμιο, όταν η κυβέρνηση έστειλε μια απολύτως οπλισμένη και επιθετική αστυνομική δύναμη στο πανεπιστήμιο. Η αστυνομία επιτέθηκε σε 200 φοιτητές και φοιτήτριες και όσο έριχνε δακρυγόνα, έσπαγε τα κεφάλια τους με κλόμπς. Ωστόσο, για τα μέσα επικοινωνίας -τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από μια μηχανή προπαγάνδας της Δεξιάς- αυτό ήταν μια θαρραλέα κυβερνητική απόφαση να μπει ένα τέλος στην ανομία μέσα στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Παράλληλα, ένα τυπικό Σαββατόβραδο, η αστυνομία εισβάλλει σε νυχτερινό κλαμπ στο κέντρο της πόλης εξαναγκάζοντας 300 νέους ανθρώπους να πέσουν στα γόνατά τους με τα χέρια τους πίσω από τα κεφάλια τους, σαν να περιμένουν εκτέλεση. Η εισβολή ήταν υποτίθεται για την επιβολή νόμου για ναρκωτικά, μα ποιός μπορεί να φανταστεί πολιτές να τυγχάνουν τέτοιας μεταχείρισης κατ’ αυτόν τον τρόπο, την ώρα που πίνουν ποτά και χορευούν σε ένα κλαμπ; Μια γυναίκα ανέφερε πως η αστυνομία την ανάγκασε να γδυθεί μπροστά στο πλήθος και ενόσω τους μιλούσε για τα δημοκρατικά της δικαιώματα, ένας αστυνομικός απάντησε: “Εδώ δεν έχουμε δημοκρατία, καταλαβαίνεις;”
Μαζί με την επίθεση στο φοιτητικό κίνημα, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να “τελειώνει” με τα Εξάρχεια, την γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας που έχει υπάρξει για δεκαετίες ένας χώρος κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης. Η αστυνομία κυκλοφορούσε στους δρόμους των Εξαρχείων, παρενοχλώντας και συλλαμβάνοντας κόσμο χωρίς αιτία ή ένταλμα, κυρίως μέλη αριστερών ή αναρχικών/αυτόνομων πολιτικών οργανώσεων και ακτιβιστές φοιτητές/τριες. Οι παρενοχλήσεις φτάσαν στο επίπεδο πραγματικού βασανισμού πολιτών από την αστυνομία, με ψευδείς κατηγορίες ώστε να εμφανιστούν αριστεροί/ες και αναρχικοί/ες ένοχοι και τμήμα τρομοκρατικών οργανώσεων.
Η κρατική βία των τελευταίων εβδομάδων κορυφώθηκε την νύχτα της 17ης Νοέμβρη, μετά την τεράστια λαϊκή διαδήλωση για την 46η επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνέιου. Η πορεία ήταν μαζική (παραπάνω από 25.000 άτομα), ηχηρή και ειρηνική, οι άνθρωποι κατάφεραν να την περιφρουρήσουν και πολλοί βουλευτές/τριες της Αριστεράς ήταν παρόντες και παρούσες. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν επίσης εκεί, διαδηλώνοντας με τους συντρόφους του από τον ΣΥΡΙΖΑ, όντας ο πρώτος πρώην Πρωθυπουργός στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της Ελλάδας που συμμετείχε σε μια τέτοια διαδήλωση. Συνεπώς, παρά το αποκρουστικό κλίμα φόβου που είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση (περισσότεροι από 5.000 οπλισμένοι αστυνομικοί, δύο ντρόουνς, 50 δικυκλιστές της αστυνομίας κτλ), οι άνθρωποι ήταν ικανοί να μείνουν ασφαλείς, αφότου είχαν διαδηλώσει ενάντια στις βαθυά αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές στρατηγικές της ελληνικής κυβέρνησης. Παρόλ’ αυτά, μετά το πέρας της διαδήλωσης, μια φρικτή, μέγα αστυνομική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στα Εξάρχεια με δεκάδες αστυνομικούς να επιτίθενται, να χτυπούν και να συλλαμβάνουν -κάτω από ψευδείς κατηγορίες- τυχαίους πολίτες που απλώς περνούσαν από την γειτονιά, επέστρεφαν σπίτι, περπατούσαν στους δρόμους. Πολλά βίντεο τραβηγμένα από κινητά τηλέφωνα πολιτών που αποκαλύπτουν το μέγεθος της αστυνομικής βαρβαρότητας εκείνη τη νύχτα έχουν κυκλοφορήσει στα μέσα, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ήταν το είδος εκείνο του “νόμου και της τάξης” που θα μπορούσε να ‘χε αποτελέσει όραμα κάποιου ολοκληρωτικού καθεστώτος περασμένων εποχών, εικόνες ασύμβατες με ένα δυτικό, δημοκρατικό κράτος.
Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης είχε διακηρύξει “λιγότερο κράτος” κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, και με αυτό εννοούσε την πρόσληψη 1.500 αστυνομικών και 1.200 συνοριοφυλάκων, όσο τα δημόσια σχολεία μένουν χωρίς δασκάλους, ειδικά αυτά στα νησιά μας. Αυτή η κυβέρνηση προϋποθέτει μια βίαιη αστυνομική δύναμη. Χρειάζεται φόβο, τρόμο και σιγή. Η στρατηγική της να ολοκληρώσει μια πλήρη νεοφιλελεύθερη στρατηγική σε όλη τη δομή του κράτους, της οικονομίας, των εργασικών σχέσεων κτλ, δεν θα είναι ειρηνική. Γνωρίζουν ήδη ποιά θα είναι η κοινωνική και πολιτική αντίδραση. Πρέπει, συνεπώς, να είναι προετοιμασμένοι να προστατεύσουν τους εαυτούς τους. Ωστόσο, όσο ασφαλείς κι αν νομίζουν πως είναι, η θέληση των ανθρώπων, η δύναμη των ανθρώπων και ο αγώνας της Αριστέρας, είναι -και πάντα ήταν- η άγνωστη ποιότητα.