Η πρόσφατη απόφαση του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και του ραδιοφώνου προκάλεσε μια μεγάλη κινητοποίηση αλλά και μια μεγάλη κρίση στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού.
Από εκείνη τη μέρα, εκπρόσωποι συνδικάτων και σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, ομοσπονδίες εργαζομένων, αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές, μέλη όλων των κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, καθώς και πολλοί πολίτες συγκεντρώνονταν στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ. Η κατάσταση εκεί θύμιζε γιορτή, μια λαϊκή κινηματική γιορτή. Ο κόσμος μιλούσε δημοσίως στα μικρόφωνα και εξέφραζε την αλληλεγγύη του και οι δύο ορχήστρες της ΕΡΤ έδιναν συναυλίες, προσφέροντας στιγμές πολύ ισχυρής συγκίνησης τόσο στους θεατές όσο και στους μουσικούς, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια τους. Και ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό το ότι παρότι στην Ελλάδα ο κόσμος δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την κλασική μουσική, χιλιάδες ανθρώπων βρέθηκαν στο κατάμεστο προαύλιο της ΕΡΤ και παρακολούθησαν τις συναυλίες, αμίλητοι αλλά και περήφανοι. Περήφανοι διότι συνειδητοποιούσαν εκείνη τη στιγμή ότι υπερασπίζονταν κάτι πάρα πολύ σημαντικό, ένα κομμάτι του παγκόσμιου πολιτισμού. Διότι, σε αντίθεση με τα όσα υποστήριζε η κυβέρνηση, η ΕΡΤ είναι εξαιρετικά παραγωγική, προσφέροντας προγράμματα που τα ιδιωτικά κανάλια δεν θα προσέφεραν ποτέ, προωθώντας νέους καλλιτέχνες, πολιτιστικά γεγονότα, νέες εκδόσεις βιβλίων και άλλα.
Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που συμμετείχε στον κυβερνητικό συνασπισμό αποφάσισε να αποχωρήσει, διαφωνώντας με τις μεθόδους που ακολούθησε ο Σαμαράς στην υπόθεση της ΕΡΤ. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει έναν εξαιρετικά αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας. Η πλειονότητα των πιο σημαντικών της κινήσεων δεν επικυρώνονται από τη Βουλή, αλλά επιβάλλονται μέσα από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Προεδρικά Διατάγματα. Αυτό αποτελεί μία κατάχρηση των έκτακτων δικαιωμάτων που προσφέρει το Σύνταγμα της χώρας στην κυβέρνηση για καταστάσεις εξαίρεσης. Μία από αυτές τις Πράξεις προσφέρει πλέον στους υπουργούς τη δυνατότητα να κλείνουν με μια απλή απόφαση όλους τους φορείς που είναι στην ευθύνη τους. Έτσι, ο υπεύθυνος υπουργός (γιος πρώην υπουργού και ξάδερφος ενός ακόμη νυν υπουργού!) Σίμος Κεδίκογλου αποφάσισε το άμεσο κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση των 2.700 υπαλλήλων της, προκειμένου να προχωρήσει στην αλλαγή της δομής και της λειτουργίας της.
Πράγματι, ως ένα τμήμα του ελληνικού δημόσιου τομέα, η ΕΡΤ χαρακτηριζόταν ως ένα βαθμό από ευνοιοκρατία και είναι αλήθεια πως στο μισθολόγιο της περιλαμβάνονταν και άνθρωποι οι οποίοι δεν συνέβαλαν πραγματικά στη λειτουργία της. Όμως, αυτοί διορίστηκαν από τα ίδια κόμματα που τώρα υποστηρίζουν πως θέλουν να αναμορφώσουν και να αναβαθμίσουν την ΕΡΤ! Και δεν ήταν τελικά καθόλου δύσκολο για τους εργαζόμενους να δημοσιεύσουν μία λίστα συμβούλων και συνεργατών που προσελήφθησαν από την παρούσα κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Σχεδόν όλοι τους ήταν μέλη και ευνοούμενοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιοι που απέτυχαν να εκλεγούν στις τελευταίες εκλογές ή ακόμη και στενοί φίλοι και κουμπάροι υπουργών αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού και μάλιστα με μισθούς ύψους 4.000 ευρώ. Αυτό είναι ένα τυπικό χαρακτηριστικό της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης και από αυτήν την άποψη είναι κρίσιμο να σημειώσουμε πως όταν ο Σαμαράς ήταν υπουργός πολιτισμού, σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί τότε στο νεοανεγερθέν Μουσείο της Ακρόπολης κατάγονταν από την εκλογική του περιφέρεια!
Άλλη μια κρίσιμη διάσταση του ζητήματος είναι πως λόγω του κλεισίματος της, η ΕΡΤ αποκλείεται από το διαγωνισμό για τη δημιουργία ψηφιακής πλατφόρμας για την ελληνική τηλεόραση. Έτσι, ως μόνος διεκδικητής μένει η DIGEA, εταιρεία που έχουν ιδρύσει με σύμπραξή τους οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, που πλέον κερδίζουν το μονοπώλιο σε αυτό το πεδίο. Επίσης, το κλείσιμο της ΕΡΤ αποσκοπεί στη δημιουργία μια νέας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με πολύ λιγότερο προσωπικό, χειρότερα πληρωμένο και με πρόγραμμα πολύ χαμηλότερης ποιότητας από το παρόν, που τελικά θα προσφέρει στα ιδιωτικά κανάλια μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας. Οι σταθμοί αυτοί υποστηρίζουν απολύτως την κυβέρνηση και μαζί με το τραπεζικό σύστημα δημιουργούν ένα “πολιτικό τρίγωνο της αμαρτίας”, όπως το είχε περιγράψει κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας. Οι τράπεζες δίνουν δάνεια στα ζημιογόνα κανάλια, τα κανάλια υποστηρίζουν την κυβέρνηση και αυτή φροντίζει για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα.
Η νέα κυβέρνηση, αποτελούμενη πλέον μόνο από υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προσφέρει στον κόσμο μόνο αισθήματα απόγνωσης. Παρόλα αυτά, πλέον υπάρχει και πάλι μεγάλη ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα προέρχεται από την συνειδητοποίηση του ότι οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να οδηγήσουν σε εξαιρετικά αποτελέσματα, ακόμη κι εκεί που όλα μοιάζουν δυσοίωνα. Και σημαντικότερο όλων είναι το να μπει ένα τέλος στον αντιδημοκρατικό δρόμο που βαδίζει η Ελλάδα, με την ευθύνη της δεξιάς κυβέρνησής της. Και το ζήτημα της δημοκρατίας είναι ιστορικά στην Ελλάδα το πιο σημαντικό για τους ανθρώπους της. Ο αγώνας της ΕΡΤ φαίνεται πως κατάφερε να βάλει μπροστά την αντίστροφη μέτρηση για αυτήν την κυβέρνηση.