Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να σταματήσει να επεμβαίνει στην εσωτερική πολιτική της Βενεζουέλας, ειδικά όταν στόχος της είναι η ανατροπή της κυβέρνησης της χώρας. Η ΕΕ δεν πρέπει να επιτρέπει να σύρεται πίσω από τις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ. Η επιθετική ρητορική των ΗΠΑ εναντίον της κυβέρνησης της Βενεζουέλας εντάθηκε υπό τη διακυβέρνηση Τραμπ, σε ακόμη πιο ακραίο και απειλητικό βαθμό, επιτρέποντας να διαφανεί το ενδεχόμενο μιας «στρατιωτικής δράσης». Τα προβλήματα που επέφερε στη Βενεζουέλα η πολιτική της κυβέρνησης Μαδούρο, έχουν επιδεινωθεί από τις οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ, οι οποίες είναι παράνομες, σύμφωνα με τους Οργανισμούς Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) και Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), αλλά και με τη νομοθεσία των ΗΠΑ και άλλες διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Αυτές οι κυρώσεις έχουν αποκλείσει τις όποιες δυνατότητες απόδρασης από την οικονομική ύφεση είχε η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, προκαλώντας ταυτόχρονα τη δραματική πτώση της παραγωγής πετρελαίου η οποία, με τη σειρά της, επιδεινώνει την οικονομική κρίση και οδηγεί σε θάνατο πολλούς ανθρώπους, γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα που σώζουν ζωές.
Τώρα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, συμπεριλαμβανομένου του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας, Χαϊρ Μπολσονάρο, σπρώχνουν τη Βενεζουέλα στον γκρεμό. Με την αναγνώριση του Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης Χουάν Γουαϊδό ως νέου προέδρου της Βενεζουέλας, η κυβέρνηση Τραμπ επιταχύνει δραματικά την πολιτική κρίση στη Βενεζουέλα, με την ελπίδα να διασπάσει το στρατό της και να πολώσει ακόμη περισσότερο τον λαό, αναγκάζοντάς τους να επιλέξουν πλευρά. Ο προφανής και, ορισμένες φορές, δηλωμένος στόχος είναι ο εξαναγκασμός του Μαδούρο να παραιτηθεί μέσω ενός πραξικοπήματος.
Καμιά πλευρά στη Βενεζουέλα δεν μπορεί να νικήσει την άλλη με απλό τρόπο. Σε τέτοιες καταστάσεις, η μόνη λύση είναι η διαπραγμάτευση, όπως έχει ήδη συμβεί στις χώρες της Λατινικής Αμερικής στο παρελθόν, όταν κοινωνίες πολιτικά πολωμένες δεν ήταν σε θέση να επιλύσουν τις διαφορές τους μέσα από τη διενέργεια εκλογών. Για το καλό του λαού της Βενεζουέλας και της περιοχής και στο όνομα της αρχής της εθνικής κυριαρχίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κράτη μέλη της και η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα έπρεπε, αντί να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας υπέρ της μιας πλευράς, να στηρίζουν τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης της Βενεζουέλας και των αντιπάλων της, που θα επιτρέψουν στη χώρα να βγει από την πολιτική και οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει.
Οι υπογράφοντες:
Walter BAIER, transform!at and Political Coordinator transform! europe (Austria)
Marga FERRÉ, Europe of Citizens Foundation / Fundación por la Europa de los Ciudadanos (FEC) (Spain)
Haris GOLEMIS, Scientific & Strategic Advisor transform! europe (Greece)
Cornelia HILDEBRANDT, Rosa Luxemburg Foundation (Germany)
Danai KOLTSIDA, Nikos Poulantzas Institute (Greece)
Yann LE LANN, Espaces Marx (France)
Jiri MALEK, The Society for European Dialogue (SPED) (Czech Republic)
Hugo MONTEIRO, cul:tra (Portugal)
Roberto MOREA, transform!italia (Italy)
Jukka PIETILÄINEN, Left Forum (Finland)
——–
[*] Το παρακάτω κείμενο αντλεί την έμπνευσή του από την «Ανοιχτή Επιστολή 70 και πλέον ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων κατά της υποκινούμενης από την αμερικανική κυβέρνηση απόπειρας πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα» που δημοσιεύθηκε στις 24 Ιανουαρίου στην ιστοσελίδα Common Dreams, και αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του transform! europe.