Ένα καραβάνι ελπίδας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς ενάντια στην Ευρώπη -Φρούριο
Τις τελευταίες εβδομάδες ένα διπλό σκηνικό ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας. Το σκηνικό αυτό θα σημαδέψει καθοριστικά την ευρωπαϊκή ιστορία, όποια πλευρά και αν υπερισχύσει. Από τη μια, η αστυνομία, ακόμη και ο στρατός στα σύνορα της ΕΕ, να σπρώχνουν βίαια και επιθετικά προς τα πίσω τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους που είναι αναγκασμένοι σε φυγή από τη φτώχεια και τον πόλεμο (ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις προκαλείται, ή τουλάχιστον υποδαυλίζεται, από χώρες της Δύσης), υποβάλλοντάς τους σε αυταρχικές διαδικασίες καταγραφής, ενώ συγχρόνως τους αρνούνται το δικαίωμα να ζήσουν μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή.
Από την άλλη, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να δείχνουν απίστευτη επιμονή και θάρρος και να συνεχίζουν, οδηγούμενοι από την επιθυμία τους για ελευθερία, ειρήνη και ζωή. Από την Κωνσταντινούπολη μέχρι το Αϊδίνι, από την Ειδομένη μέχρι τη Σερβία, και από το σιδηροδρομικό σταθμό Κελέτι της Ουγγαρίας μέχρι την Αυστρία, αυτοοργανωμένες μαζικές πορείες προσφύγων, θέτουν υπό αμφισβήτηση το συνοριακό καθεστώς της ΕΕ και καταργούν το Δουβλίνο 2 με τις θαρραλέες πορείες τους. Υπερασπίζονται την ασφαλή είσοδο στην Ευρώπη και απαιτούν ανθρώπινη μεταχείριση από την ΕΕ, για την οποία η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα.
Η ασκούμενη ευρωπαϊκή «μεταναστευτική» πολιτική, με κύριο χαρακτηριστικό της την καταστολή από την FRONTEX, την επαναπροώθηση, τους αυστηρότερους συνοριακούς ελέγχους και τους προστατευτικούς φράχτες, αποδείχθηκε ανίκανη να επιτελέσει το σκοπό της, ο οποίος δεν ήταν άλλος από την τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό όσων προσφύγων και μεταναστών επιθυμούν να δραπετεύσουν από τον πόλεμο και την καταστροφή. Η αποφασιστικότητα και το θάρρος τους να συνεχίσουν το δρόμο τους προς την ελευθερία, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και τις ζωές τους, ήταν η σπίθα που έκανε όσους ζουν μέσα στην Ευρώπη-φρούριο να αμφισβητήσουν πιο ανοιχτά την κατασταλτική μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και τις κόκκινες γραμμές εισόδου.
Οι Πορείες Ελπίδας έτυχαν μεγάλης ανταπόκρισης και στήριξης από αλληλέγγυους/ες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτοοργανωμένες δράσεις και μαζικές ενέργειες πολιτικής ανυπακοής αψηφούν τους υφιστάμενους νόμους δηλώνοντας ανοιχτά ότι όλοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η πρωτοφανής ριζοσπαστική στάση της Ένωσης Αυστριακών Σιδηροδρόμων η οποία έστειλε τρένα στο σταθμό Κελέτι της Βουδαπέστης, για την εγγύηση της ασφαλούς και ελεύθερης μεταφοράς των μεταναστών και προσφύγων στην Αυστρία, απευθύνοντας έκκληση στήριξης του αγώνα τους.
Τα τελευταία χρόνια, οι χιλιάδες θάνατοι στη Μεσόγειο, έδειξαν να αφήνουν παγερά αδιάφορα τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, μέχρι τη στιγμή που η φωτογραφία του νεκρού σώματος του μικρού Αϊλάν στην τουρκική ακτή αντήχησε σε όλο τον κόσμο, αναγκάζοντας τα ΜΜΕ να δείξουν ενδιαφέρον, έστω και προσωρινά. Αυτή η στιγμιαία εκδήλωση ανθρωπιάς από την Ευρώπη, με τη Γερμανία να υπόσχεται ότι θα παράσχει άσυλο σε 800.000 Σύριους πρόσφυγες, αναστέλλοντας το Δουβλίνο 2 και προτείνοντας ποσοστώσεις για τη διασφάλιση της κατανομής των προσφύγων, πολύ σύντομα έδωσε τη θέση της στη γνωστή Ευρώπη των φραχτών και των αυστηρών συνοριακών ελέγχων μέσω της χρήσης βίας και καταστολής. Η υποκρισία τους αποκαλύφθηκε και στην περίπτωση των Ευρωπαίων αλληλέγγυων, η έμπρακτη υποστήριξη των οποίων ποινικοποιήθηκε: όποιος εμπλακεί στις νηοπομπές των προσφύγων μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με ποινή φυλάκισης μέχρι δέκα ετών, φορτωμένος με την κατηγορία του τράφικιν ή της εμπορίας ανθρώπων.
Εν τω μεταξύ, το ευρωπαϊκό σύστημα χορήγησης ασύλου, σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς, κάνει πολύ σαφή και αυστηρή διάκριση μεταξύ «προσφύγων» και «μεταναστών», εξυπηρετώντας πολιτικούς και επικοινωνιακούς στόχους και σεβόμενο δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Συνθήκη της Γενεύης. Σε όλο αυτό απαντούμε ότι για εμάς, οι άνθρωποι δεν μπορούν να χωρίζονται σε πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και ότι το δικαίωμα στη ζωή είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους. Στην Ουγγαρία, η δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν έκλεισε τα σύνορα με τη Σερβία, με ένα σιδερένιο φράχτη μήκους 175χμ. Τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα και ο στρατός που αναπτύχθηκε στην περιοχή μας θυμίζουν διαφορετικές εποχές και οι εκατοντάδες πρόσφυγες που «παγιδεύτηκαν» στη νεκρή ζώνη ανάμεσα στις δυο χώρες, μπορούν να ελπίζουν μόνο στη βοήθεια των αλληλέγγυων και των εθελοντών. Οικογένειες χωρίστηκαν βίαια και στάλθηκαν σε κέντρα κράτησης διαφορετικών χωρών, παιδιά χωρίς ιατρική φροντίδα έμειναν απροστάτευτα σε κακές καιρικές συνθήκες, ενώ όσοι αντιδρούν δέχονται δακρυγόνα. Φράχτες από αγκαθωτό πλέγμα κατασκευάζονται στα σύνορα με τη Ρουμανία και τη Σλοβενία, η ουγγρική κυβέρνηση κατάφερε να περάσει, χωρίς να τα καταθέσει στη βουλή, ένα σύνολο αντιδραστικών μέτρων με τη διαδικασία του επείγοντος, απειλώντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με μέχρι τρία χρόνια φυλάκιση αν εισέλθουν στο έδαφός της. Οι Πορείες Ελπίδας προσπαθούν να βρουν εναλλακτικούς δρόμους από τη Σερβία στην Κροατία και τη Σλοβενία. Οι εξελίξεις από εκεί δεν είναι ενθαρρυντικές, γιατί οι παραπάνω χώρες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των ανθρώπων για τροφή, στέγη και ιατρική φροντίδα.
Αυτή τη στιγμή, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που επιθυμούν να μπουν στην ΕΕ αναζητούν ασφαλές πέρασμα δια της ξηράς, εκκινώντας από την Κωνσταντινούπολη προς το Αϊδίνι, σύμφωνα με μια έκκληση που μεταδόθηκε από τα κοινωνικά δίκτυα (#crossingnomore). Σε αυτή την προσπάθεια, πολλοί ακτιβιστές ένωσαν τις δυνάμεις τους και πίεσαν τις τουρκικές αρχές να επιτρέψουν τη διέλευση των μεταναστών από τα τουρκικά σύνορα προς την Ελλάδα. Ωστόσο, η απάντηση της Τουρκίας ήταν η σύλληψη πέντε ακτιβιστών, με την κατηγορία της παροχής στήριξης και βοήθειας στους μετανάστες για να περάσουν παράνομα τα σύνορα. Ανάμεσά τους είναι ένας Γάλλος και ένας Γερμανός, μέλη και οι δύο του κινήματος “Crossing No More movement” (Όχι άλλη διέλευση), που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις αντιφρονούντων στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης και σήμερα αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης ή απέλασης από την Τουρκία.
Εξαιτίας όλων αυτών, η πρωτοβουλία που ίδρυσε το διεθνές καραβάνι αλληλεγγύης “Open Borders Caravan”, καλεί σε στήριξη των προσφύγων ενάντια στην δολοφονική πολιτική της ΕΕ. Το καραβάνι προτάσσει μια Ευρωπαϊκή Ένωση με ανοιχτά σύνορα, κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα και αξιοπρέπεια που αντιτίθεται στην καλλιέργεια του εθνικισμού και του φασισμού σε όλη την Ευρώπη.
Όλοι οφείλουν να σταθούν στο πλάι των προσφύγων και των μεταναστών, οι οποίοι δεν είναι ούτε τρομοκράτες ούτε εγκληματίες, αλλά επαναστάτες και μαχητές. Το καραβάνι απευθύνει έκκληση αληθινής αλληλεγγύης στον απελευθερωτικό αγώνα των προσφύγων και των μεταναστών, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσής τους. Απαιτεί το άνοιγμα των συνόρων και τη δημιουργία ενός ασφαλούς περάσματος για όλους.
Καλεί όσους ακτιβιστές, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες είναι αλληλέγγυοι/ες με τους πρόσφυγες στην περιοχή και σε ολόκληρη την Ευρώπη, να συμμετάσχουν στο Open Border Caravan, ξεκινώντας από την ανοιχτή συνέλευση της Λιουμπλιάνας στις 26 Σεπτεμβρίου, για μια κοινή δράση στα γειτονικά σύνορα.
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την επιθυμία μας για ζωή και τη λαχτάρα μας για ελευθερία!
Γιατί ο αγώνας τους είναι δικός μας αγώνας και το μέλλον τους, δικό μας μέλλον.