Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου επικύρωσε το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής γα την ελληνική κοινωνία. Τα δύο ιστορικά κόμματα που έχουν κυβερνήσει από την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος το 1974 μέχρι σήμερα, έχασαν περισσότερες από 3,4 εκατομμύρια ψήφους. Δεν κατάφεραν ούτε αθροιστικά να συγκροτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αφού είχαν μόλις 149 βουλευτές σε ένα σώμα 300, την στιγμή που στις προηγούμενες εκλογές είχαν 251 βουλευτές. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει έναν σταθερό πολιτικό συσχετισμό. Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε σε μία μεταβατική περίοδο στην οποία το νέο σημείο ισορροπίας θα καθοριστεί μετά από έντονες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Το γεγονός ότι οδηγούμαστε σε νέες εκλογές, στις 17 Ιουνίου, μετά την αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης αποδεικνύει την σημερινή αστάθεια.
Βασικό διακύβευμα και των νέων εκλογών αποτελεί η πολιτική διαχείριση της κρίσης. Η εφαρμογή δηλαδή του προγράμματος βίαιης εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείτε για περισσότερο από δύο χρόνια στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η πιθανή ανατροπή της συγκεκριμένης κατεύθυνσης σε μία ευρωπαϊκή χώρα θα δημιουργεί τεράστια δυναμική και νέες δυνατότητες για το σύνολο του εργατικού κινήματος και των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς σε ολόκληρη της Ευρώπη.
Μπορεί να αποτελέσει έτσι ένα ζωντανό παράδειγμα ενάντια στον σημερινό μονόδρομο που υπερασπίζεται ότι η έξοδος από την κρίση πρέπει να γίνει σε βάρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της δουλειάς. Δύο χρόνια τώρα η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα υποστηρίζει με όλες της τις δυνάμεις ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ένας δρόμος που βάζει σε προτεραιότητα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι την κερδοφορία και τα προνόμια του κεφαλαίου. Δεν γίνεται να ζούμε σε μία χώρα όπου ένας εργαζόμενος με δύο παιδιά φορολογείται στο 37,8% του εισοδήματος του και μία Α.Ε. φορολογείται στο 20% με στόχο την περαιτέρω μείωση στο 15%.
Το σίγουρο είναι ότι μπροστά στην νέα εκλογική αναμέτρηση η κοινωνική και πολιτική πόλωση θα είναι αυξημένη. Η επίθεση που δέχτηκε και δέχεται όλο αυτό το διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια, τόσο από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις όσο και από τα ΜΜΕ που έχουν άμεση ιδιοκτησιακή σχέση με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους . Ένας από τους στόχους μάλιστα αυτής της επίθεσης αποτελούσε και η ουσιαστική νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος. Προσπάθησαν να αποφύγουν τη νέα εκλογική αναμέτρηση μέσω της συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα, το οποίο θα διαπραγματευτεί κάποιες όψεις του μνημονίου με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από αυτό σε βάθος δύο χρόνων. Μία τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε νόθευση της λαϊκής εντολής, αφού θα ενέπλεκε τον ΣΥΡΙΖΑ που στηρίχθηκε στην βάση ενός προγράμματος για την άμεση κατάργηση του μνημονίου, των δανειακών συμβάσεων και των μέτρων που απορρέουν από τα παραπάνω, σε ένα κυβερνητικό σχήμα όπου ουσιαστικά θα εφαρμοζόταν η ίδια πολιτική με μικρές παραλλαγές.
Χαρακτηριστικό της εμμονής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος, αποτελεί η άρνηση ακόμα και του παγώματος μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών και τον σχηματισμό κυβέρνησης μέτρων που είναι προγραμματισμένο να ληφθούν μέσα στον Ιούνιο. Μέσα στα μέτρα που θα έχουν εφαρμοστεί μέχρι το τέλος Ιουνίου είναι νέες περικοπές 11,5 δις από μειώσεις σε συντάξεις, προνοιακές παροχές και κλεισίματα σχολείων και νοσοκομείων. Νέες μειώσεις 15% σε μισθούς. Αυξήσεις σε τιμολόγια ρεύματος και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Την ίδια στιγμή το τραπεζικό σύστημα επιδοτείτε με άλλα 50 δις (έχει ήδη μέσω διάφορων μορφών επιδοτηθεί με σχεδόν 150 δις την στιγμή που η χρηματιστηριακή του αξία κινείται στα 4 δις), χωρίς να λαμβάνεται κανέναν μέτρο για τον ουσιαστικό δημόσιο έλεγχο των ιδιωτικών τραπεζών, κάτι που θα έδινε την δυνατότητα άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Τέλος αυτή την στιγμή διεξάγεται μια τρομακτική επίθεση στις εργασιακές σχέσεις μέσα από την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου εργασίας της ΓΣΕΕ μέχρι το τέλος του 2012 8 στους 10 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα θα εργάζονται με ατομικές συμβάσεις εργασίας κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε περαιτέρω μειώσεις μισθών από 20% μέχρι 48%.
Η εκλογική μάχη της 17ης Ιούνη αποκτά ιστορική σημασία όχι μόνο για την αριστερά στην Ελλάδα αλλά για τον κόσμο της δουλειάς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός στον αγώνα του ενάντια στην νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα που ζούμε και αγωνίζεται παρά τις δυσκολίες για μία μεγάλη ενωτική αριστερά που διεκδικεί την εξουσία για να ανατρέψει την σημερινή καταστροφική πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.