Όταν, στις 4 Οκτωβρίου 2018, μια ομάδα πολιτικών φίλων εξήγγειλε μια διαδήλωση με την ονομασία: «Είναι και πάλι Πέμπτη», κανένας δεν φανταζόταν ότι θα ήταν η αρχή μιας εντυπωσιακής σειράς διαδηλώσεων κατά της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Αυστρίας.
Παρόλο που οι είκοσι διοργανωτές (μεταξύ των οποίων υπάρχουν φοιτητές, πανεπιστημιακοί, ακτιβιστές σε θέματα πολιτισμού, δημοσιογράφοι και κοινωνικοί εργαζόμενοι) δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα ή δεν έχουν τη στήριξη κάποιας οργάνωσης, κατάφεραν να κινητοποιήσουν 20.000 ανθρώπους. Ήδη στην πρώτη τους διαδήλωση, κάλεσαν τον κόσμο να συμμετέχει και στην επόμενη, ανακοινώνοντας ότι: «Στις 11 Οκτωβρίου, είναι και πάλι Πέμπτη».
Δεκαεπτά διαδηλώσεις της Πέμπτης έχουν γίνει μέχρι σήμερα στη Βιέννη, με καθεμιά από αυτές να επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Ενώ το 2000, όταν είχε ξεσπάσει η πρώτη σειρά διαδηλώσεων της Πέμπτης κατά της δεξιάς κυβέρνησης της εποχής, καμιά άλλη μεγάλη Αυστριακή πόλη δεν διαδήλωσε, το 2018, οχτώ ακόμη Αυστριακές πόλεις άρχισαν να οργανώνουν διαδηλώσεις της Πέμπτης. Το κοινό που όλες αυτές οι πόλεις έχουν μεταξύ τους, είναι η απόρριψη της σημερινής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Επιπλέον, φαίνεται ότι οι συγκεκριμένες διαδηλώσεις αποτελούν σημείο συνάντησης για ακτιβιστές που θέλουν να παρουσιάσουν δημόσια κοινωνικά ουτοπικά προγράμματα, γεγονός που είναι εμφανές.
Οι διοργανωτές μοιάζουν να μη συναντούν καμιά δυσκολία στην εφαρμογή της ποσόστωσης: τουλάχιστον 2/3 γυναίκες και 1/3 μετανάστες στον κατάλογο των ομιλητών/τριών στο βάθρο. Αυτό κάνει τα πολιτικά κόμματα, τα συνδικάτα και τους άλλους καθιερωμένους πολιτικούς φορείς να μοιάζουν μάλλον απαρχαιωμένοι και παρωχημένοι.
Μετά από μόλις τέσσερις μήνες διαδηλώσεων, είναι πολύ νωρίς για να πούμε πώς θα εξελιχθεί το φαινόμενο, αλλά οι διοργανωτές επαναλαμβάνουν συνέχεια τον στόχο τους: δεν θέλουν να αρκεστούν μόνο σε διαδηλώσεις. Όταν έρθει η άνοιξη και το καλοκαίρι, σκέφτονται να οργανώσουν καταλήψεις δημόσιων χώρων και άλλα πολλά. Παρόλο που οι θερμοκρασία στη Βιέννη δεν υπερβαίνει, αυτή τη στιγμή, το μηδέν, περίπου 5.000 άνθρωποι συμμετέχουν στις διαδηλώσεις της Πέμπτης σε σταθερή βάση. Οι διοργανωτές προβλέπουν ότι το καλοκαίρι ο αριθμός τους μπορεί να φτάσει ακόμη και τις 15.000, αποτελώντας μια νέα πολιτική δύναμη και ένα νέο κοινωνικό κίνημα.
Κύριος στόχος είναι να συγκροτήσουν ένα ευρύ μέτωπο απόρριψης της σημερινής δεξιάς κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε τόσο εμφανίζονται κορυφαίοι πολιτικοί από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPÖ) ή τους Πράσινους που μετά γράφουν στο τουίτερ τους πόσο σπουδαίες θεωρούν τις διαδηλώσεις της Πέμπτης. Παράλληλα, όσοι συμμετέχουν σε αυτές, επικρίνουν τα αυταρχικά μέτρα των αρχών της Βιέννης, δηλαδή την επιβολή διάφορων απαγορεύσεων, τις οποίες στήριξε και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, (απαγόρευση φαγητού στο μετρό, κατανάλωσης αλκοόλ σε συγκεκριμένους δημόσιους χώρους) και το σχέδιο κατασκευής ενός αυτοκινητόδρομου μέσα σε φυσικό δρυμό.
Ο επαγγελματισμός, η ποικιλομορφία και ο εμφανής ενθουσιασμός των διαδηλωτών, σε συνδυασμό με την πρόθεσή τους να απευθυνθούν στο ευρύ κοινό και να δείξουν τι σημαίνει ακτιβισμός είναι εντυπωσιακά και αποδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο κοινωνικό κίνημα γεννήθηκε για να μείνει. Οι επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές δεν αφορούν το κίνημα. Το γεγονός ότι ορισμένα κόμματα προσπαθούν να απευθυνθούν στους διαδηλωτές ως ψηφοφόρους ή ως υποψηφίους αντιμετωπίζεται με διάχυτη ηρεμία. Δεν είναι, πάντως, απίθανο να σχηματιστεί μια νέα συμμαχία εν όψει των μελλοντικών εκλογικών αναμετρήσεων στην Αυστρία, στην οποία θα παίξουν ρόλο και οι ακτιβιστές από το κίνημα της Πέμπτης.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Καλλιόπη Αλεξοπούλου