Την Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου, ο Σάουλι Νιινίστο του κεντροδεξιού Κόμματος Εθνικής Συμμαχίας εξελέγη 12ος Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Φινλανδίας. Στον τελικό γύρο των εκλογών επιβλήθηκε του υποψηφίου των Πράσινων Πέκκα Χααβίστο με 62,6% έναντι 37,4%. Πλέον, το Κόμμα Εθνικής Συμμαχίας κατέχει τη θέση τόσο του πρωθυπουργού όσο και του προέδρου της χώρας.
Η διαφορά των εκλογικών ποσοστών ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της Φινλανδίας, όσο ισχύει το σύστημα των δύο εκλογικών γύρων. Τις προηγούμενες τρεις φορές που υπήρξε δεύτερος γύρος οι αναμετρήσεις ήταν οριακές, με τη μεγαλύτερη διαφορά να σημειώνεται το 1994, όταν ο Μάρτι Αχτισάαρι είχε πάρει 54% έναντι 46% της Ελίζαμπεθ Ρεν.
Ο Νιινίστο προηγείτο στις δημοσκοπήσεις εδώ και έξι χρόνια μετά τις προηγούμενες εκλογές, στις οποίες είχε χάσει από την νυν πρόεδρο Τάρια Χάλονεν με 48% έναντι 52%. Τόσο ο Νιινίστο όσο και ο Χααβίστο είναι φιλοευρωπαίοι, γεγονός που άφησε πολλούς ψηφοφόρους στο δεύτερο γύρο χωρίς υποψήφιο που να τους εκφράζει. Ο Πάαβο Βειρίνεν του Κεντρώου Κόμματος και ο Τίμο Σοίνι των Αληθινών Φινλανδών συγκέντρωσαν μαζί το 27% στον πρώτο γύρο και ο Πάαβο Αρχιμάκι της Αριστερής Συμμαχίας το 5,5%. Έτσι, οι έντονα ευρωσκεπτικιστές, τόσο οι αριστεροί όσο και οι εθνικιστές (συμπεριλαμβανομένων μερικών μεγάλων περιφερειών στη βόρεια Φινλανδία) έμειναν χωρίς υποψήφιο που να τους εκφράζει, με αποτέλεσμα ένα ρεκόρ χαμηλής συμμετοχής στις εκλογές, της τάξης του 68,9%. Για κάποιους αριστερούς, η προηγούμενη στάση του Χααβίστο αναφορικά με το ενδεχόμενο εισόδου της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ήταν πολύ μετριοπαθής και παρέμεναν αμφιβολίες για το ποιες ήταν οι πραγματικές τους προθέσεις, παρόλο που τόσο ο Νιινίστο όσο και ο Χααβίστο δήλωναν κατά τα διάρκεια των εκστρατειών τους ότι αντιτίθενται στην ένταξη της χώρας κατά την περίοδο της θητείας τους.
Παρόλα αυτά μπορεί κανείς να πει πως ο Πέκκα Χααβίστο έγραψε ιστορία με πάνω από έναν τρόπους. Η πολιτική πρόταση του σε σχέση με την αντίστοιχη του Νιινίστο ήταν περισσότερο ανθρωποκεντρική, με μεγαλύτερη κοινωνική μέριμνα, περισσότερο στηριγμένη στις αξίες του φιλελευθερισμού, πιο χειραφετητική και με μεγαλύτερη μέριμνα για την εξωτερική πολιτική με την ευρεία έννοια και όχι μόνο από την άποψη της προώθησης των συμφερόντων της φινλανδικής εξαγωγικής βιομηχανίας. Ο Χααβίστο κινητοποίησε έναν τεράστιο αριθμό πολιτικά ανένταχτων ανθρώπων και συγκέντρωσε σημαντικά ποσά από μικρούς δωρητές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας πριν τον δεύτερο γύρο, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν. Ο Χααβίστο κέρδισε την υποστήριξη ακόμη και του 20-30% των ψηφοφόρων των Αληθινών Φινλανδών, το οποίο και είναι εντυπωσιακό, ειδικά για έναν άνθρωπο που συζεί με τον άνδρα σύντροφο του, Αντόνιο Φλόρες, ο οποίος και κατάγεται από τον Ισημερινό. Ακόμη και ο ίδιος Φλόρες διαδραμάτισε έναν σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία του Χααβίστο.
Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα για τις εκλογές είναι η γενική τους επίπτωση στα πολιτικά πράγματα της Φινλανδίας. Το κλίμα μισαλλοδοξίας έχει δώσει τη θέση του στην υποστήριξη της χειραφέτησης; Μπορεί να επωφεληθεί το Πράσινο Κόμμα από την επιτυχία του Χααβίστο; Θα καταφέρει ο βετεράνος Πάαβο Βεϊρίνεν να ανακτήσει την προεδρία του Κεντρώου Κόμματος το καλοκαίρι και να μετατρέψει το κόμμα του ξανά σε κριτικό προς την ΕΕ; Τι θα γίνει με τους σοσιαλδημοκράτες μετά το καταστροφικό αποτέλεσμα του 6,7% του Πάαβο Λίπονεν; Αυτά τα ερωτήματα μένουν να απαντηθούν και η επόμενη ευκαιρία θα είναι οι δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Οκτώβρη.