Φεμινίστριες μπλόγκερ, συγγραφείς και ακτιβίστριες από τη Γερμανία ξεκίνησαν μια διαδικασία συλλογής υπογραφών κατά της σεξουαλικής βίας και του ρατσισμού μετά από τις επιθέσεις εναντίον γυναικών στην Κολωνία την παραμονή της πρωτοχρονιάς.
Τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, πολλές γυναίκες δέχθηκαν σεξουαλικές επιθέσεις σε δημόσιους χώρους της Κολωνίας και άλλων γερμανικών πόλεων. Τα εγκλήματα αυτά απαιτούν τη διενέργεια πλήρους και ενδελεχούς έρευνας. Το καθεστώς ατιμωρησίας των εγκλημάτων σεξουαλικής βίας πρέπει να σταματήσει. Απαιτούμε τα θύματα να τύχουν της καλύτερης δυνατής φροντίδας και υποστήριξης. Είμαστε αλληλέγγυες απέναντι σε όλα τα θύματα σεξουαλικής βίας και παρενόχλησης.
Ποιες είμαστε
Ως φεμινίστριες με ειδικεύσεις σε ευρύ φάσμα ζητημάτων, οργανώνουμε εδώ και πολλά χρόνια εκστρατείες για την ισότητα των φύλων, για μια δίκαιη και ανοιχτή κοινωνία, ενάντια στον σεξισμό και τη σεξουαλική βία. Γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε σταθερά απέναντι στον ρατσισμό και άλλες μορφές διακρίσεων.
Τα αιτήματά μας
Ο διαρκής αγώνας εναντίον της σεξουαλικής βίας κάθε μορφής είναι υψηλής προτεραιότητας. Η εκμετάλλευση του φεμινισμού από εξτρεμιστές προκειμένου να στρέψουν τον κόσμο εναντίον συγκεκριμένων εθνικών ομάδων, όπως συνέβη κατά την πρόσφατη συζήτηση η οποία ξέσπασε μετά από τα γεγονότα της Κολωνίας, προκαλεί κακό σε όλες μας.
Είναι λάθος να καταγγέλλουμε τη σεξουαλική βία μόνο όταν οι δράστες είναι «άλλοι», δηλαδή, μουσουλμάνοι, Άραβες, μαύροι ή Βορειοαφρικανοί και εν γένει όσοι αντιμετωπίζονται από τους εξτρεμιστές ως «μη Γερμανοί». Επιπλέον, η σεξουαλική βία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά μόνο όταν τα θύματα είναι λευκές γυναίκες. Η καταπολέμηση της σεξουαλικής βίας πρέπει να συνιστά πολιτική προτεραιότητα κάθε μέρα, γιατί αυτή η μορφή βίας υπάρχει παντού. Μια μελέτη του Ευρωπαϊκού Γραφείου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων κατέληξε ότι μία στις δύο γυναίκες υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση. Μία στις τρεις πάνω από τα δεκαπέντε έχει υποστεί φυσική και/ή σεξουαλική βία. Οι στατιστικές μελέτες της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Γερμανίας μιλούν για πάνω από 7.300 αναφορές βιασμού και σεξουαλικών επιθέσεων το χρόνο στη Γερμανία, δηλαδή, πάνω από 20 τη μέρα. Για να μην αναφερθούμε στα πάμπολλα περιστατικά για τα οποία δε γίνεται καμιά αναφορά.
Εμείς επιθυμούμε μια κοινωνία στην οποία όλοι/ες, ανεξαρτήτως εθνικότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλου, θρησκείας ή προσωπικής έκφρασης, θα νιώθουν ασφαλείς και προστατευμένοι/η από λεκτικές και φυσικές επιθέσεις, στο δρόμο ή στο σπίτι, τη δουλειά, το διαδίκτυο. Αυτό αποτελεί θεμέλιο μιας ελεύθερης κοινωνίας.
Αγωνιζόμαστε για:
Πολιτικές λύσεις:
1. Οι συμβουλευτικές υπηρεσίες και τα κέντρα υποδοχής θυμάτων βιασμού πρέπει να λαμβάνουν μεγαλύτερη βοήθεια και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
2. Η νομοθεσία πρέπει να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες και να αλλάζει: η σεξουαλική παρενόχληση δεν συνιστά ακόμη εγκληματική ενέργεια στη Γερμανία και η ποινή που επιβάλλεται στο βιασμό εξαρτάται από τη συμπεριφορά του θύματος.
3. Η εκπαίδευση και οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης μπορούν να συντελέσουν στον περιορισμό της σεξουαλικής βίας και να βοηθήσουν τα θύματα να μάθουν να ζητούν υποστήριξη. Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία στο γεγονός ότι ο σεξισμός και η σεξουαλική βία εκδηλώνονται πιο εύκολα σε κλειστά κοινωνικά περιβάλλοντα και διαπερνούν όλους τους κοινωνικούς τομείς.
4. Μια εκπαίδευση που είναι ευαίσθητη σε ζητήματα φύλου μπορεί να περιορίσει ακόμη περισσότερο τη (σεξουαλική) βία.
5. Οι αστυνομικοί και τα όργανα του νόμου πρέπει να λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση που θα τους ευαισθητοποιεί σε θέματα σεξουαλικής βίας, ώστε να εξασφαλίζεται η επιτυχής δίωξη των ενόχων και η κατάλληλη αντιμετώπιση των θυμάτων.
Κοινωνικές λύσεις:
6. Η συζήτηση για τη σεξουαλική βία πρέπει να διεξάγεται με ανοιχτό τρόπο που αναγνωρίζει τις διαφοροποιήσεις, επικεντρώνει στα κοινωνικά, πολιτισμικά και ιδεολογικά αίτια της βίας και αναγνωρίζει το γεγονός ότι τα θύματα στιγματίζονται.
7. Τα θύματα σεξουαλικής βίας πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα. Η ενοχοποίησή τους πρέπει να σταματήσει.
8. Ο σεξισμός και ο ρατσισμός δεν είναι πρόβλημα «των άλλων». Έχουμε όλοι/ες διαμορφωθεί από δομικές διακρίσεις και πρέπει να μάθουμε να επεξεργαζόμαστε τις προκαταλήψεις μας.
9. Όσοι/ες γίνονται μάρτυρες περιστατικών σεξουαλικής βίας δεν πρέπει να εθελοτυφλούν, αλλά να επεμβαίνουν –από το επίπεδο της άμεσης υποστήριξης του θύματος σε περίπτωση άσκησης σεξουαλικής βίας μέχρι εκείνο της απαξίωσης σεξιστικών εκφράσεων, όπως π.χ. τα ανέκδοτα περί βιασμού-.
Αιτήματα που απευθύνονται στα ΜΜΕ:
10. Η ενημέρωση για περιστατικά σεξουαλικής βίας δεν πρέπει να γελοιοποιεί τα θύματα ούτε να υποβαθμίζει το γεγονός ότι συνιστούν εγκληματικές πράξεις, παρουσιάζοντας το βιασμό ως «ερωτικό έγκλημα». Η σεξουαλική βία δεν έχει καμιά σχέση με τον έρωτα.
11. Ο σεξισμός και άλλες μορφές διακρίσεων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πραγματικά προβλήματα και ως υπόβαθρο για την εκδήλωση σεξουαλικής βίας. Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο σεξισμός των ΜΜΕ συνδέεται με τη σεξουαλική βία.
12. Ο σεξισμός και η σεξουαλική βία δεν πρέπει να προβάλλονται ως πρόβλημα που αφορά μόνο συγκεκριμένες εθνικότητες.
13. Οι εικόνες που μεταδίδουν τα ΜΜΕ δεν πρέπει να καλλιεργούν ρατσιστικά ή σεξιστικά στερεότυπα.
14. Απαιτούνται πιο διευρυμένες ομάδες σύνταξης, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα δελτία ειδήσεων θίγουν το πρόβλημα των διακρίσεων.
Παρακαλούμε υπογράψτε εδώ
Συγγραφείς: Kübra Gümüşay, Anne Wizorek, Emine Aslan, Stefanie Lohaus, Teresa Bücker, Keshia Fredua–Mensah, Gizem Adıyaman, Dudu Küçükgöl, Helga Hansen, Kristina Lunz, Nicole von Horst, Antje Schrupp, Sookee, Gesine Agena, Jasna Strick, Yasmina Banaszczuk, Lavinia Steiner, Katrin Gottschalk, Ninia LaGrande, Hengameh Yaghoobifarah, Makda Isak, Melahat Kisi
Μετάφραση: Καλλιόπη Αλεξοπούλου