Με αυτό το σύνθημα και με περισσότερες από 60 σκηνές, στις 12 Μαΐου, η Λεωφόρος Ρινγκ της Βιέννης καταλήφθηκε για πάνω από 10 ώρες. «Με αυτή τη δημόσια δράση μας δείχνουμε την αναφορά μας στα κοινωνικά κινήματα όλου του κόσμου, που παλεύουν για έναν δημοκρατικό και δίκαιο κόσμο και δεν αποδέχονται τις συνέπειες της παρούσας οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και πολιτικής κρίσης», αναφερόταν στο σχετικό κάλεσμα.
Αυτή ήταν η δεύτερη μεγάλη κινητοποίηση της Πλατφόρμας 20.000 Γυναίκες, η οποία συγκροτήθηκε πριν από δύο χρόνια, ως ένα ευρύ κίνημα της κοινωνίας των πολιτών και στο μεταξύ καθιερώθηκε ως ένας κρίσιμος παράγοντας του γυναικείου ζητήματος, όχι μόνο αναδεικνύοντας στη δημόσια σφαίρα τα πολιτικά ελλείμματα σε σχέση με τα ζητήματα που αφορούν ειδικά τις γυναίκες, μέσω μικρών παρεμβάσεων όλο το χρόνο, αλλά και με τη διοργάνωση ουσιαστικών συζητήσεων και συμποσίων σε συνεργασία με το Υπουργείο Γυναικείων Θεμάτων, διότι η διαπίστωση των κοινών τόπων δεν σημαίνει πως πρέπει να αποκρύπτονται και οι υπάρχουσες διαφορές.
Ως μέλη ενός πλούσιου και βιομηχανικού έθνους είμαστε προνομιούχοι και πάνω στους αγώνες μας για ένα μεγαλύτερο μέρος της «πίτας» δεν μπορούμε να ξεχνάμε πως αυτή ακριβώς η πίτα φτιάχνεται υπό συνθήκες εξάντλησης των φυσικών αποθεμάτων άλλων χωρών και πληθυσμών. Στον αγώνα μας για επαρκή απασχόληση και μισθούς πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως αυτό επιτυγχάνεται συχνά φορτώνοντας το βάρος της δουλειάς στους ώμους μεταναστριών γυναικών. Αυτά τα δεδομένα συνυπολογίζονται στο οραματικό κείμενο της πλατφόρμας, η οποία στοχεύει στο να εκφράσει τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων γυναικών.
Οι μεταξύ μας διαφορές μπορούν να επισημανθούν εκεί όπου υπάρχουν αιτήματα, στρατηγικές για αλλαγή ή και υποκειμενικές συνθήκες για να τις φέρουμε στη δημοσιότητα και στους αντίστοιχους θεσμούς και να προκαλέσουμε συζητήσεις και αλλαγές στο δημόσιο λόγο σχετικά με αυτά. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει, φυσικά, η βασική διαφορά στις εκτιμήσεις της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, ανάμεσα σε μια κριτική σύμφυτη με το σύστημα και σε μία που το παραβαίνει.
Ήδη, η διαδήλωση στις 19 Μαρτίου 2011 είχε δείξει πως αυτή η εξαιρετικά ετερογενής συμμαχία στάθηκε ικανή να συγκεντρώσει εντελώς νέες ομάδες γυναικών, μεταξύ αυτών και αρκετές που βγήκαν στους δρόμους για τα συμφέροντά τους, για πρώτη φορά στη ζωή τους και βίωσαν το ότι δεν είναι μόνες τους. Έτσι, η πλατφόρμα είναι ένας χώρος σύνδεσης γυναικών και διενέργειας συζητήσεων.
Γνωρίζοντας πως αν δεν υπάρχει κάποια σημαντική πίεση από την Αριστερά, το Κέντρο θα βρεθεί παγιδευμένο σε μία δίνη που θα το παρασύρει προς τα δεξιά, νομίζω πως με τη συνεργασία πολύ ετερογενών ομάδων, η Πλατφόρμα 20.000 Γυναίκες έχει ήδη δώσει μια ώθηση στον φεμινισμό και – χάρη στο ριζοσπαστιμό της φεμινιστικής θεωρίας – και στα ζητήματα της Αριστεράς. Η Αριστερά της χώρας θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει αυτό ως παράδειγμα και να διδαχθεί από αυτές τις φεμινιστικές πρακτικές.