Η Σύνοδος Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι κατέληξε, όντως, σε συμφωνία. Αλλά, αν τη συγκρίνουμε με όλα όσα χρειάζεται να γίνουν για να αποφευχθεί το κλιματικό χάος, το περιεχόμενο της είναι πολύ αδύναμο.
Για τη δαιδαλώδη λογική της κλιματικής διπλωματίας των Ηνωμένων Εθνών, η συμφωνία μπορεί να αποτελεί μεγάλο βήμα. Αν, όμως, λάβουμε υπόψη μας τα εκατομμύρια ανθρώπων που είναι ήδη θύματα της κλιματικής αλλαγής, αποτελεί κυνισμό να τη χρησιμοποιούμε ως μέτρο αξιολόγησης των διαπραγματεύσεων του Παρισιού. Αν χρησιμοποιήσουμε ως κριτήριο τη δραστική μείωση των εκπομπών αερίων που είναι απαραίτητη, η συμφωνία στην πραγματικότητα είναι απάνθρωπη, απατηλή και σχιζοφρενική.
Είναι απάνθρωπη, γιατί αποδέχεται το γεγονός ότι οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων θα καταστραφούν στο όνομα του κέρδους προκειμένου να μην αλλάξουν οι πλούσιοι τη δική τους ζωή. Το γεγονός ότι το όριο του 1,5 βαθμού περιλαμβάνεται στο κείμενο, αποτελεί νίκη χωρίς αντίκρισμα, εφόσον η συνθήκη δεν αναφέρει ούτε μια φορά ότι για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει το 90% των ορυκτών καυσίμων να παραμείνουν μέσα στη γη και οι παγκόσμιες εκπομπές να έχουν μειωθεί κατά 95% μέχρι το 2050. Πώς είναι δυνατόν η συμφωνία να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, αφού το κείμενο δεν περιλαμβάνει καν την έννοια «απεξάρτηση από τον άνθρακα» (decarbonisation);
Η συμφωνία είναι απάνθρωπη, γιατί το μόνο που κάνει είναι φιλανθρωπία απέναντι στον παγκόσμιο Νότο, αντί να του εξασφαλίζει το δικαίωμα να αποζημιώνεται για την υποβάθμιση του εδάφους του, τη βύθιση των νησιών του ή την εξαφάνιση των πάγων και του υδροφόρου ορίζοντά του.
Η συμφωνία είναι απατηλή, γιατί ισχυρίζεται ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να σταματήσει με τη χρήση χαλαρών, μη δεσμευτικών ρητρών που περιέχονται σε μια συμφωνία, ενώ οι κυβερνήσεις που την υπέγραψαν συνεχίζουν να στηρίζουν σκληρές, δεσμευτικές -νομικά- εμπορικές συμφωνίες που εμβαθύνουν και κλιμακώνουν τον καταστροφικό τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης και συμβάλουν στην αποδυνάμωση των εθνικών νομοθεσιών για το περιβάλλον και το κλίμα.
Τέλος, η συμφωνία είναι σχιζοφρενική γιατί ισχυρίζεται ότι προστατεύει το κλίμα, ενώ στην πραγματικότητα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τα κέρδη των πολυεθνικών. Η μόνη δυνατή απάντηση σε αυτό είναι τα κοινωνικά κινήματα να ασκήσουν πιέσεις, ώστε οι απαραίτητες αλλαγές να γίνουν από τα κάτω.
Δημοσιεύτηκε από το Ίδρυμα Rosa Luxemburg
Μετάφραση: Καλλιόπη Αλεξοπούλου